​Als kind was ik een veellezer. Dat uitte zich in het verslinden van alle letters die me al dan niet toevallig voor de voeten liepen.
Zo kon ik me als zesjarige vrij obsessief vastbijten in de ingrediëntenlijst van de pot choco op de ontbijttafel of ontrafelde ik met enig onbegrip de samenstelling van een flesje shampoo tijdens het badritueel.

​

Later kwamen daar de wekelijkse bezoekjes aan de 'boekerij' bij. Die was naar hedendaagse normen eerder muf, lichtjes sacraal en claustrofobisch. Je kon bijna hetzelfde zeggen van het literaire aanbod.

​

Het hielp ook niet dat onze dorpsbibliotheek haar stek had boven de naar verschaald bier ruikende parochiezaal en dat ze werd bestierd door een gepensioneerde schoolmeester. Met streng priemende ogen achter een hoornen bril keurde de man minutieus de boeken die je wilde ontlenen. Altijd een spannend moment want hij durfde wel eens een boek te weigeren wegens ‘niet geschikt’ voor jonge meisjes zoals ik.

​

Toch bleef ik ernaartoe gaan. Wat moest je anders in een Kempens dorp waar buiten de  Roodkapjes (Chiro), blokfluitlessen, notenleer, zangkoor en fanfare, weinig tot niks te beleven viel?

Het antwoord laat zich raden: in mijn kindertijd heb ik jarenlang blokfluit gespeeld en notenleer gevolgd, een half jaar bij de fanfare gezeten en was ik tot aan mijn apenjaren enthousiast lid van kinderkoor “Weeldezangertjes”. Ik heb vooral fijne herinneringen aan de operettes die we op diverse locaties in de Kempen mochten opvoeren.

​

Tijdens mijn studententijd in Gent probeerde ik de leesdraad weer op te pikken en werd ik semivaste klant bij boekhandel De Slegte. Tussen het studeren en het tooghangen door, werd ik fan van Herman Brusselmans, Tom Lanoye en Walter Van Den Broeck. Verder herinner ik me uren leespret met titels van John Irving, Donna Tartt en Gabriel García Márquez. Zijn boek “Honderd jaar eenzaamheid” heb ik vaak herlezen vanwege simpelweg fantastisch.

​

Na mijn studies ben ik naar Turnhout verhuisd en nam het gewone leven met werk, kinderen, verbouwingen,… de teugels over. Mijn ontspanning beperkte zich algauw tot volgepropte weekends en lome vakantiedagen. Wel ben ik liefhebberijen als theater, dans, kunst en muziek altijd blijven koesteren.

 

Als Turnhoutenaar heb ik hoe dan ook het geluk om in een stad te wonen met een bruisend cultureel centrum. Ik probeer elk seizoen een aantal voorstellingen van cultuurhuis De Warande mee te pikken en de komende maanden staat er weer heel wat lekkers op het programma. Berichten over zulke cultuuruitjes post ik wel eens op Instagram en via deze blog zal ik jullie uiteraard ook laten meegenieten.

​

​Wat ik zeker nog wil beleven, is een avondje opera. En er ligt nog een stapel ongelezen boeken op me te wachten. Als het me komend jaar lukt om beide  af te vinken, ben ik een cultureel gelukkig mens!

​

​​

​

​

​

​

​

​

​​

​

​

​​

​

​